Sat, 01/25/2014 - 14:43
نفس کشیدن ممد حیات و مفرح ذات است و در کنار آب و خوراک، بی آن زندگی کردن محال!
وقتی سخن از آلودگی هوا می شود شاید توجه مان بی اختیار به دود خارج شده از ماشین ها و دودکش کارخانجات و گرد وغبار جلب می شود. اما جالب است بدانید که هوای بسیاری از منازل بر خلاف تصور آلوده تر از هوای بیرون است. بسیاری از آلاینده های هوا بصورت گازها، بخارات و ذرات بسیار ریز هستند که دیده نمی شوند. در خانه هایی که دخانیات استفاده می شود و یا از سوخت های جامد و چوب برای گرم کردن و پخت و پز استفاده می شود هوا به شدت آلوده است. یکی دیگر از منابع آلوده کننده ی هوای منازل استفاده ی بیش از حد از دترجنت ها و مواد ضد عفونی کننده است.
کیفیت هوای داخل خانه ها، ادارات، مدارس، مهد کودک ها، ساختمان های عمومی و درمانی بهداشتی که مردم بسیاری از وقت خود را درآن می گذرانند شاخصی از یک زندگی سالم است. مواد خطرناک می توانند از مواد استفاده شده در ساختمان ها ایجاد و رها شوند و یا از احتراق مواد سوختنی تولید گردند. این مواد سبب به خطر افتادن سلامتی می شوند. علیرغم جدی بودن آلودگی هوای داخل (Indoor) ، مردم آگاهی کمتری از آن نسبت به آلودگی هوای خارج از خانه ها (Outdoor) دارند. سازمان بهداشت جهانی با توجه به اهمیت پاکی هوای داخلی کتاب راهنمایی در این مورد با حدود 500 صفحه تدوین نموده است.
مهمترین مواد آلاینده ی موجود در خانه ها بنزن، مونوکسید کربن، فرمالدئید، نفتالن، دی اکسید نیتروژن، هیدروکربنهای آروماتیک، رادون، تری کلرواستیک اسید و تتراکلرواتیلن هستند. این مواد می توانند از لوازم و مبلمان خانه، گاراژهای پیوسته به خانه، سیستم های گرمایشی، مواد انبار شده در خانه ها حاصل شوند و سلامت ساکنین آنها را به خطر بیاندازند.
دود سیگار، حاوی مقدار زیادی بنزن می باشد. شومینه ها با دودکشهای مسدود نیز باعث آلودگی هوای داخل منازل می شوند.
استفاده ی بیش از حد از قرص های نفتالن برای از بین بردن حشرات و حفظ لباسها از خوردگی، هوای منازل را به نفتالن آلوده می کند. نفتالن ماده ای سرطان زا است و نیز سبب کم خونی های همولیتیک می گردد.
در بسیاری از منازل، گاراژ از طریق یک درب به فضای اصلی خانه راه دارد که دود اگزوز ماشین منبع اصلی ایجاد مواد آلاینده مانند مونواکسید کربن و بنزن است. ضمن آن که نگهداری رنگ و مواد جلا دهنده و یا مواد دیگر در گاراژها می تواند از منابع اصلی انتشار مواد شیمیایی باشد.
بسیاری از مبلمان منازل و لوازم چوبی با رزینهایی پوشش داده شده اند که منبع اصلی ایجاد فرمالدئید در خانه ها هستند. چسبها، کاغذ دیواری، مواد براق کننده، رنگها، مواد پاک کننده مانند دترجنت ها، مواد ضدعفونی کننده، نرم کننده ها، مواد پاک کننده ی فرش ها، حتی رنگ کفش، مواد بهداشتی مانند صابون های مایع، شامپوها، لاک های ناخن، لوازم الکترونیکی مانند کامپیوترها و دستگاههای فتوکپی، و مواد حشره کش و خوشبوکننده از تولید کننده های فرمالدئید در فضای خانه ها هستند.
بنابراین نباید تصور شود هوای خانه ای که از آن بوی مواد ضدعفونی کننده و خوشبوکننده های شیمیایی استشمام می شود پاک و تازه است.
بیمه مناسب می تواند چاره خوبی برای این موارد باشد و تا زمانی که آثار و علایم بیماری در شخص دیده نشده، می توان لااقل پیش بینی لازم را از نظر مسائل مالی به عمل آورد تا برای درمان، جدا از مشکلات روحی و روانی که برای شخص از جهت این بیماریهای خطرناک پیش می آید، لااقل دغدغه های مالی نداشته باشیم و به خاطر داشته باشیم که در زمان سلامتی کامل می توان فقط از این شانس اخذ بیمه بطور مثال (بیمه بیماری سخت) در این خصوص برخوردار شد. بیمه بیماریهای سخت، از طریق شرکتهایی که این محصول را طراحی کرده اند در اختیار عموم قرار گرفته تا از این فرصت بزرگ استفاده کنیم و بعد از ابتلا به یکی از بیماریهای سخت از جمله سکته قلبی، سکته مغزی، سرطان ها ، بیماریهای آلزایمر و پارکینسون و مواردی دیگر از بیماریهای سخت که تا به امروز تا سقف 32 مورد ( با توجه به سن) بیماری از سوی شرکتهای بیمه تحت پوشش قرار گرفته است، خود را برای طول دوره بیماری و مداوا از جهت مالی محافظت کنیم
اقتباس : Environment Canada و با همکاری خانم دکتر واحدی (ایمونولوژیست )
*مطالب این مقالات صرفن در جهت اطلاع رسانی می باشد و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره با متخصصین مربوطه نمی شود.*
