شهری را در ذهن تجسم کنید، شهری که درآن هر کسی کاری انجام می دهد، یکی مواد غذایی به دیگران عرضه، دیگری لباس مردم را تامین و یکی قرار است امنیت شهر ما را برقرار کند. بدن ما نیز با شباهتی زیاد به این روند، به ما زندگی سالم می بخشد.
سلولهای پوست، لباس بدن ما را تامین، گلبولهای قرمز، مواد غذایی و گلبولهای سفید، امنیت آن را تامین می کند. مثل اینکه یک چیز مهم فراموش شد! نیروگاه برق و سیم کشی برق این شهر چیزی نیست جز سیستم اعصاب مرکزی و رشته های عصبی. این رشته های عصبی بوسیله ماده پوششی محافظت می شود. اما اگر به دلیلی گلبولهای سفید به اشتباهبه این غلاف محافظ حمله کنند بیماری ام اس آغاز می شود و هر بار که این گلبولها به رشته های اعصاب مربوط به یکی از اندامهای بدنمان حمله می کنند، آن اندام دچار مشکل خواهد شد. زمانی ممکن است در راه رفتن، دیدنیاحفظتعادلدچارمشکل شویم. شوربختانه زندگی 85 درصد از زندگی بیماران مبتلا به ام اس با بی رمقی آنان محدود می شود. اندازه آن برای هر شخص متفاوت است و برای برخی به مفهوم از توان افتادن است.بر اساس آمارهای جهانی، حدود 2/5 میلیون نفر در دنیا به این بیماری مبتلا هستند و این بیماری در مناطق سردسیر و معتدل، بیش از نواحی گرمسیری و استوایی شیوع دارد و با وجود درمان های متعددی که برای این بیماری به کار گرفته می شود، ام اس همچنان یکی از ناتوان کننده ترین بیماری هایی است که جنبه های مختلف زندگی فرد مبتلا را تحت تاثیر خود قرار می دهد، آمار می گوید که زنان سه برابر بیش از مردان به بیماری MS مبتلا می شوند، ( البته در یکی از شرکت های بیمه میزان claim در خانم ها 2 درصد و در آقایان 4 درصد گزارش شده است) وحدود 80 درصد از بیماران بعد از 10 سال مجبور به استفاده از صندلی چرخدار می‌شوند و این درحالی است که افراد جوان 20 تا 35 ساله‌ای که از نظر هوش هم در سطح بالایی هستند به خاطر بیماری زمینگیر می‌شوند و از لحاظ اقتصادی و اجتماعی به جامعه لطمه وارد میشود.
به گفته پزشکان متخصص، در راه درمان این بیماری داروهای متفاوتی استفاده میشود
که بسیاری از آنها تحت پوشش اهیپ نیستند. از جمله داروهای مکمل ویتامین که هزینه بالایی
دارند. این در حالی است که بیش از 90 درصد
بیماران مبتلا به ام اس با اختلال در عملکرد مثانه در دوره ای از بیماری شان مواجه
هستند. این اشخاص علاوه بر درمان نیاز به پرستار نیز دارند و با توجه به زندگی
ماشینی امروز، افراد نزدیک هم نمی توانند در کنار مشغله هایشان نقش یک پرستار را
نیز ایفا کنند. نکته ای که مایلیم توجه شما را به آن جلب کنیم اینکه در چنین حالتی
با توجه به هزینه های درمان و دارو بر سر زندگی، چه می آید؟ ممکن است منزل ما هنوز
بدهکار بانک باشد و یا فرزندانمان در شرایطی نباشند که بتوانند از عهده هزینه های
عادی و روزانه ما بر آیند. همینطور هزینه دارو و پرستار، مبلغی نیست که بخواهیم آن
را نادیده بگیریم.
یکی از پیشنهادهای مالی برای شما، بیمه بیماری های سخت است. این بیمه نظیر
بیمه عمر می تواند به صورت ترم و همچنین دایمی عرضه شود. از آنجایی که بیماری های
سخت معمولنبین سنین 65/75 سال بیشتر حادث می شود این بیمه را به فرم
کوتاه مدت (ترم) عرضه می کنند و میتواند تا 32 مورد بیماری ( با توجه به سن
متقاضی) را تحت پوشش قرار دهد حتا مواردی از بیماری های ژنتیکی می تواند در ردیف
این بیماری ها قرار بگیرند. در نمونه ای از این بیمه، گونه ای طراحی وجود دارد که
به همراه بیمه عمر است و در این صورت هر کدام زودتر رخ داد (عمر
و یا بیماری سخت) از طرف شرکت بیمه بطور یکجا، آنهم به صورت معاف از مالیات قابل
پرداخت می باشد. بیمه مناسب دیگر در این زمینه، بیمه ناتوانی جسمی است که تا زمانی
که بیمار برای انجام دو امور از کارهای روزانه اش نیازمند کمک دیگری باشد پرداخت
کننده مبلغ بیمه نامه به صورت ماهیانه خواهد بود.
*مطالب این مقالات صرفن در جهت اطلاع رسانی می باشد و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره با متخصصین مربوطه نمی شود.*
