Thu, 02/21/2013 - 17:34
بسیاری
از ما در زندگی جدیدمان در کانادا از خانواده جدا شده ایم. خانواده ای که
در آن مادر و پدر تکیه گاهش بودند. اینکه در چه سنی از آنها جدا شدیم در
میزان احساس خلاء ما کمی تفاوت ایجاد می کند، اما در نهایت، قسمتی از
زیباترین خاطرات ما با آنها شکل گرفته است. به جرات می توان گفت خیلی از
روابط دوستی و فامیلی در کشاکش دوری رنگ می بازد جز رابطه والدین و
فرزندانشان که در آن زمان و فاصله، جز دلتنگی و عشقی مضاعف، پیامد دیگری
ندارد. اینکه هر مهاجری مایل است پس از شکل گرفتن خود بخواهد دوباره خاطرات
شیرینش را به زندگی امروزش دعوت کند نکته عجیب و پیچیده ای نیست اما همیشه
این پروسه با مشکلات عدیده ای روبرو بوده است. به تازگی به نظر می رسد راه
جدیدی در این مسیر باز شده که البته آینده می تواند چگونگی آن را قضاوت
نماید.
از اول دسامبر 2011 ، طرح صدور سوپر ویزا برای والدین و پدر
بزرگ ها و مادر بزرگ ها، وضعیت جدیدی برای مهاجران بوجود آورد. این سوپر
ویزا 10 سال اعتبار دارد و به دفعات، تردد با آن امکان پذیر است. مشروط به
این که در هر سفر حداکثر تا 2 سال در کانادا بمانند. علت صدور این ویزا به
گفته جسیون کنی وزیر مهاجرت، راحتی آمد و رفت والدینی است که مایل نیستند
به صورت دائم در کانادا زندگی کنند. در حال حاضر صدور این ویزا با توجه به
فرستادن مدارک به کشور ترکیه به حداقل زمان خود رسیده است و طبعا از
انتظارهای طولانی والدین که گاه به سالها البته برای اقامت دائم کشیده می
شد به مراتب بهتر است.
برای گرفتن چنین ویزایی مدارکی لازم می باشد از جمله تعهد
کتبی دعوت کننده و انجام معاینات پزشکی از مدعوین و داشتن بیمه درمانی
معتبر کانادا برای یکسال به مبلغ حداقل 100 هزار دلار. اخذ این بیمه در حال
حاضر اجباری است و یکی از مدارکی است که همراه ویزا برای ورود به کانادا
لازم است.
باید گفت که اطمینان از سلامتی قبل از هر سفر در وهله اول
برای خود مسافر و سپس برای میزبان، آرامش خاطر به همراه خواهد داشت و داشتن
بیمه نیز یکی از نکاتی است که قبل از اجباری شدن آن نیز همواره بر اخذ آن
تاکید داشته ایم. آنچه در طول میزبانی ما همیشه مورد نظر است آسودگی خاطر
مهمان ماست. بنابراین نمی توانیم همیشه خود و او را در این نگرانی که مبادا
بیمار شود نگهداریم. دوستی تعریف می کرد در طی سفر مادرش به کانادا، مدام
به او گوشزد می کرده که مراقب باشد چرا که بیمه ندارد و از بدشانسی، این
خانم در صبح همان روزی که برای برگشت به ایران پرواز داشته ناگهانی سکته
کرده است. بسیاری از اتفاقات، خارج از کنترل ماست و اگر قرار است والدین ما
احساس راحتی داشته باشند گرفتن بیمه کمترین کاری است که می توانیم برای
آنها در طول اقامتشان انجام دهیم. شاید بپرسید که این بیمه یکساله است ولی
ممکن است والدینتان زودتر از این زمان از کانادا خارج شوند، شما در این
صورت می توانید باقی مانده بیمه تان را دریافت نمایید و به عبارتی واضح تر،
شما در اصل برای مدت زمانی که آنها در کانادا به سر می برند بیمه گرفته
اید و اخذ بیمه یکساله در هر صورت به ضرر شما نخواهد بود.
طبعا ممکن است مبلغ بیمه یکساله ازآنجایی که با افزایش سن
والدین بالا تر خواهد بود کمی سخت به نظر برسد اما از نگاهی دیگر ما
والدینمان را در برابر حوادث و بیماری های پیش بینی نشده و حتی با بیماری
هایی که از قبل دارند محافظت می کنیم. این داستان اجباری می تواند خوش
بینانه نیز باشد و امیدواریم قشر مهاجر، خود را با شرایط جدید وفق داده و
بدانند بدون بیمه، هزینه های سرسام آور پزشکی، جز خاطره ای تلخ برای مسافر و
میزبان، ره آورد دیگری نخواهد داشت.
