۱۳۹۳ تیر ۱۹, پنجشنبه

درمان سرطان با استفاده از آنتی بادی ها


مکانیزم های مختلفی در درمان سرطان وجود دارد. آنتی بادی تراپی روشی موثر، سالم و پیشرفته در درمان سرطان محسوب می شود و از آنجا که برای طبقات کم درآمد مقرون به صرفه نمی باشد استفاده از خدمات و پوشش های بیمه ای نظیر بیمه بیماری های سخت توصیه می شود. متوسط هزینه آنتی بادی تراپی حدود 000/50 دلار است.


پادتَن یا آنتی‌بادی نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی، در پاسخ به حضور آنتی‌ژن خاصی، تولید می‌شود و در خون به گردش درمی‌آید یا در محل تولید تا به آنتی‌ژن (معمولن اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتا بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذایی) حمله ‌ور شود و آن‌را بی‌زیان سازد. هر پادتن(آنتی‌بادی) یک آنتی‌ژن ویژه را هدف خود تشخیص می‌دهد.
معمولن در انسان های سالم، بدن نمی تواند آنتی بادی بر علیه پروتئین های خودش بسازد. به همین دلیل معمولن، آنتی بادیهای سلول های سرطانی، نمی توانند سلول های سرطانی فرد دچار سرطان را از بین ببرند.
استفاده از آنتی بادیها در درمان سرطان ها نه تنها به صورت موارد ذیل می باشد بلکه از آنتی بادی هایی که با اتصال خود به برخی مولکول های سطح سلولها مثل Fas سبب برانگیخته شدن مرگ سلول می گردند و یا آنتی بادی هایی که با اتصال به مولکول هایی نظیر bFGF و VEGF که عوامل رگ زایی هستند (همانطور که می دانید ایجاد رگ در تومور سبب رشد سلول های توموری می گردد) مانع ایجاد رگ در تومور و در نتیجه توقف رشد تومور می گردند، نیز استفاده می گردد و نیز از آنتی بادیها برای اتصال به مولکول های سطح سلول های توموری که سبب ایجاد متاستاز هستند مثل CD44 استفاده می گردد و با بلاک شدن این مولکول ها متاستاز مهار می گردد.
رادیوایمونوکونژوگه ها، آنتی بادی هایی هستند که به آنها مواد رادیو اکتیو را متصل نموده اند و با تزریق این آنتی بادیها مواد رادیواکتیو به واسطه آنتی بادی که کاملا اختصاصی به آنتی ژن هدف در سلول سرطانی است به مکان آن سلولها هدایت می گردد وبا تولید اشعه آلفا یا بتا و یا الکترون سبب کشتن سلول می گردند با این کار سلولهای سالم کمتر در معرض تخریب به وسیله مواد رادیواکتیو قرار می گیرند و رادیواکتیویته برروی سلول هدف آنتی بادی متمرکز می گردد.
کموایمونوکونژوگه ها، آنتی بادی هایی هستند که به آنها مواد شیمیایی متصل گردیده است. برخلاف رادیوایمونوکونژوگه ها، که اثر خود را با اتصال به سطح سلول اعمال می نمایند، کموایمونوکونژوگه ها برای ایجاد یک واکنش شیمیایی در سلول حتمن باید وارد سلول گردند پس به گونه ای طراحی و ساخته می شوند که داخل سلول هدف گردند.
ایمونوتوکسین ها، آنتی بادی هایی هستند که به آنها مواد سمی طبیعی که در طبیعت تولید می گردند و یا آنالوگ های آنها که به طور مصنوعی ساخته می شوند متصل گردیده اند. تزریق ایمونوتوکسین ها سبب مرگ سلول هایی می شوند که دارای آنتی ژن اختصاصی هستند که آنتی بادی موجود در ایمونوتوکسین به آن متصل می شود. یکی از مواد سمی که بیشتر در ایمونوتوکسین ها استفاده می گردد ریسین A می باشد.
ایمونولیپوزوم ها، آنتی بادی هایی هستند که به لیپوزوم ها متصل گردیده اند. لیپوزوم ها کیسه های (وزیکول های) میکروسکوپی کوچکی از فسفولیپیدها هستند که چون ساختاری شبیه ساختمان غشا سلول ها دارند به راحتی با غشای سلول هدف آنتی بادی ادغام شده و حجم بیشتری از دارو را که در خود جای داده اند (به واسطه ساختار کیسه مانند خود) به داخل سلول هدفی که آنتی بادی موجود در ایمونولیپوزوم به آن متصل می گردد، منتقل می نمایند.
آنتی بادی تراپی در مورد لوکیمیاها (سرطان های خون) و لنفوماها موثرتر از تومورهای جامد است و استفاده از آنتی بادی های منوکلونال در مقایسه با آنتی بادی های پلی کلونال اثرات بهتری در درمان سرطان ها دارد.
از نکات مهم بیمه بیماری های سخت این است که فرد بیمه شده ملزم به ارائه اسناد هزینه های درمانی اش نیست، بلکه تنها تایید گزارش بیماری وی به شرکت بیمه کافی است. اگر به آمار روزافزون بیماری ها نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که علیرغم اجباری نبودن این بیمه از طرف دولت، درجه اهمیت و ضرورت داشتن این بیمه نه تنها کمتر از بیمه های اجباری نیست، بلکه بیشتر از آن است. بی شک قبول دارید که هیچکس از لحظه بعد خود خبر ندارد. اینک که سلامت هستیم فکر کنیم که در صورت دچار شدن به بیماری سخت، چگونه با هزینه های سرسام آور زندگی و درمان مواجه شویم.
اقتباس: سرکار خانم دکتراکرم ضیایی ، ویکی پدیا
مشاور علمی پزشکی شرکت بیمه، آقای دکتر پژمان حنیفی مقدم (ایمونولوژیست)
*مطالب این مقالات صرفن در جهت اطلاع رسانی می باشد و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره با متخصصان مربوطه نمی شود.