Thu, 09/13/2012 - 16:24
فراموشی شکل های گوناگونی دارد. گاهی به میل خود، کسی یا
چیزی را از ذهنمان پاک می کنیم و گاه زمان، وسیله ای می شود برای از یاد
بردن خاطراتی که روزی بسیار ارزشمند بوده اند. در اغلب موارد از اینکه
گذشته مان را از یاد برده ایم گاه خود را سرزنش می کنیم و گاه یادآوری برخی
از آنها نشاط آور ویا دردناک به نظر می رسد. اما آیا فکر کرده ایم که شاید
روزی نه به میل خود که به اجبار، نزدیکانمان را فراموش کنیم؟ ندانیم کجا
هستیم و در خیابان مسیر بازگشت خود را گم کنیم؟ فردا روز به خاطر آوردن
کسانی است که دچار چنین اتفاقی شده اند، فردا 21 سپتامبر، روز جهانی
آلزایمر است. چیزی بیش از یک فراموشی ساده!
سالمندان عادی ممكن است نام افرادی را كه تازه دیده اند
فراموش كنند، پیام های تلفنی را به موقع نرسانند، فراموش كنند داروهای خود
را به موقع بخورند و یادشان نیاید وسایل شخصی خود را كجا گذاشته اند كه
معمولا مدتی بعد چیزی را كه فراموش كرده بودند به یاد می آورند. اما در
بیماری آلزایمر، افت حافظه روز به روز بیشتر شده و سایر قوای شناختی نظیر،
تكلم ، تمركز، تصمیم گیری ، قضاوت، درك فضایی نیز دچار اختلال شده و به
پایین رفتن كاركرد فرد در زمینه های شغلی، خانوادگی و اجتماعی منجر می شود.
آلزایمر تنها با پیر شدن سلولها رخ نمی دهد بلکه بر طبق نظر
پزشکان، شوک عاطفی پس از دست دادن عزیزی، ضربه هایی که باعث از دست رفتن
هوش و حواس می شود، فشار خون بالا، دیابت و استعمال دخانیات می تواند خطر
ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد و نکته بسیار مهم و تاسف آور این است که
این بیماری 20 سال قبل از ظهور علائم، آغاز شده و این به آن معنا است که هر
یک از کسانی که گمان می کنند سلامت هستند می توانند حامل این بیماری
باشند. دکتر سکسنا مدیرعامل بخش بهداشت و روان، سازمان بهداشت جهانی در این
خصوص اظهار داشت: "بیماری آلزایمر مستقیماً به افزایش طول عمر بستگی دارد و
با توجه به بالا رفتن سن سالمندی، با گذر هر ۱۰ سال اثرات بیماری بر
جنبه‌های انسانی و مالی افزایش می‌یابد و دولت‌ها باید قبل از اینکه دیر
شود هم اکنون اقدام کنند". مارک ورتمن، مدیر عامل انجمن آلزایمر جهانی در
این جلسه اظهار داشت: تا این تاریخ درجهان، بین بیماری های غیر واگیر،
کمترین اعتبار جهت تحقیقات به بیماری آلزایمر اختصاص داده شده است.
این بیماری هم اکنون به مرز شیوع رسیده است و هر ۴ ثانیه یک
نفر در جهان به آن مبتلا می‌شود. تحقیقات انجمن آلزایمر جهانی نشان می‌دهد
که هزینه‌های بیماری هر سال در جهان، بالغ بر ۶۰۴ میلیارد دلار است و
همانطور که طول عمر در دهه‌های آینده افزایش می‌یابد این ارقام نیز نجومی
بالا خواهد رفت. به دلیل افزایش جمعیت سالمندی، این روند در کشورهای در حال
توسعه بیشتر مشاهده می‌شود.
مراقبت از یک بیمار مبتلا به آلزایمر به دلیل بروز تدریجی
اختلالات شناختی، بسیار پیچیده است بطوری که در اثر پرستاری و مراقبت
نادرست، هم بیمار و هم مراقب، هر دو آسیب خواهند دید، بنابراین برای
جلوگیری از چنین شرایطی بهتر است مراقبت بیمار را پرستاری زبده بعهده گیرد.
در اینجا بد نیست هر یک از ما در چنین روزی فکر کنیم آیا اگر به چنین
بیماری مبتلا شدیم، توان پرداخت هزینه یک پرستار را خواهیم داشت و اساسا در
چنین دورانی، بخش اقتصادی خانواده مان چگونه اداره شده و از چه منبعی
معیشت ما خواهد گذشت؟
بیمه در این زمینه، دو راهکار بسیار مهم و تاثیر گذار دارد.
"بیمه بیماری های سخت" یکی از بیمه هایی است که در زندگی اکثر ما نقش بزرگی
ایفا می کند . این بیمه با تحت پوشش قرار دادن 32 بیماری سخت که به طور
معمول یکی از آنها در زندگی افراد رخ خواهند داد، می تواند بار مالی دوران
درمان را به راحتی بردوش کشد. ما در این بیمه می توانیم به محض رخداد
بیماری، مبلغی را که در ابتدای قرارداد ثبت کرده ایم به صورت یکجا از شرکت
بیمه دریافت کنیم. اینکه بخواهیم این پول را چگونه مصرف کنیم به شرکت بیمه
ارتباطی نداشته و صرفا با احراز وقوع بیماری، دریافت کننده آن خواهیم بود.
بیمه دیگری که پیشنهاد می کنیم "بیمه ناتوانی جسمی" ( مراقبت ویژه) است.
زمانی که ما به عنوان یک فرد بیمه شده، برای انجام کارهای شخصی مانند حمام
رفتن و یا لباس پوشیدن نیاز به کمک دیگری باشیم این بیمه فعال می شود و ما
تا زمان برگشت سلامت دریافت کننده ماهیانه بین 1000 تا 8500 دلار بسته به
قرارداد منعقد در روز اول خواهیم بود. این بیمه نیز می تواند با روند
ماهیانه اش، کمک بزرگی در دورانی باشد که ما بر اثرهر نوع بیماری و یا
حادثه ای توان کار کردنمان را از دست داده ایم.
نام گذاری روزهایی از این دست، تقاضای توجه بیشتر به وضعیت
درمان بیماران و شاید بزرگتر از آن هشدار به کسانی باشد که برای روزهای
سلامتی شان، هیچ گونه بیماری را متصور نیستند.
