۱۳۹۲ مهر ۶, شنبه

تدبیری برای فردا


         ای دوست قبولم کن وجانم بستان
مستــم کـــن  وز هر دو جهانم بستان
بـا هـــر چـــه دلم قـــرار گیـــرد بــی تـــو
 آتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان
مولانا
آیا تا بحال گله مند از فرزندتان بوده اید؟ آیا تا کنون از رفتار و آرزوهای بلند آنها تعجب زده شده اید؟ آیا حیرت زده از فاصله عمیق طرز تفکر آنها و خودتان هستید؟ چند بار روبروی آنها ایستاده و قصد خط زدن رویاهایشان را داشته اید؟
چقدر در دل ا زمحیط و دوستان و روشهای تربیتی امروزه شکوه کرده اید؟
از کودکی خودمان تا درآغوش گرفتن فرزندمان به قدر نفسی فاصله است. نفسی که در آن نقش بازیگوشی ، کودکی و جوانی مان حک شده و اگر به دیروزمان نگاه کنیم سایه هایی از دقایقی لذت بخش در ذهنمان پدید می آید که مشغله های امروزی آن را کمرنگ کرده است.
فرزندان بخشی از وجود والدین محسوب می شوند . از آن بخش هایی که نمی توان وجود آن را نادیده گرفت. طبعا نیازهای آنان، فرقی با خواسته های ما ندارد با فرزندانمان در یک سمت می ایستیم و سعی در پرواز در جهت دنیای شیرین آنها داریم.  بتدریج با آنان هم آوا شده و بالاترین نقطه احساسمان، شادی آنهاست.

اینکه در چه نقطه ای از جهان ایستاده ایم فرقی در منتهای آرزویمان که دیدن خوشبختی آنهاست ندارد. اگر با آنان کوچ کرده ایم قصدمان از مهاجرت در ابتدا ساختن فردایی روشن تر برایشان بوده و هر یک از ما در شغلهای گوناگون تلاش می کنیم آن وادی را نزدیکتر کنیم.
رویای داشتن تحصیلات عالی برای فرزندان، امروزه یک آرزوی دست نیافتنی و دور از ذهن نیست. همه جوانان در دنیای امروز به خوبی می دانند برای صعود در طبقات کاری و اجتماعی باید مراحل دانشگاهی را طی کنند و این را از کودکی آموخته اند.
ما به عنوان والدین، از کودکی این نکته را به آنان گوشزد می کنیم. اما آنچه در پس گرفتاری ها فراموش می شود هزینه های تحصیلی است. گاه گمان می کنیم تا آن زمان راه زیادی مانده است، گاه وضعیت مالیمان به گونه ایست که فکر پس انداز را هم نمی توانیم کنیم و زمانی هم از شغلهای بی ثباتمان گله داریم و طبعا در شرایط رسیدگی به فردای فرزندمان نیستیم. باید بگوییم در همه این شرایط ما راهی برای حل معضل دانشگاه فرزندمان داریم و اگر فاکتور فراموشی را کنار بگذاریم می توانیم با پرداخت عددی ناچیز در حد یک قهوه در روز پس اندازی همراه با کمک دولتی داشته باشیم و روز ثبت نام فرزندمان از بابت هزینه ها ی دانشگاه به دنبال راهکار چه کنم نباشیم.
شاید فکر می کنید فرزندتان در آن زمان می تواند وام بگیرد و با این پول به تحصیل ادامه دهد. در اینجا بد نیست بدانید حدود 60 درصد دانشجویان، بدهکارند و با کمک های گوناگون به تحصیل ادامه می دهند.  اما اینکه آنان چگونه و تحت چه تعهدی قرار است این مبالغ را بازپرداخت کنند نکته ای است که بررسی آن از حوصله این مقاله خارج بوده و بر همگان باز پرداخت وام ها و بهره های آن روشن است. 
طرح پس انداز تحصیلی در سال 1960 به تصویب رسید و از سال 1998 کمک دولتی نیز به آن اضافه شد. ما می توانیم از زمان تولد کودکمان تا پایان سن 17 سالگی در این صندوق پس انداز مشارکت کنیم. به محض افتتاح حساب پس انداز تحصیلی از 500 دلار مشارکت دولتی برخوردار می گردیم و تا سقف 9200 دلار نیز می توانیم از کمک دولتی بهره گیریم. کمک دولتی در این حالت از 20 تا 40 درصد می باشد و قطعا رقم جمع شده می تواند در زمان ورود فرزندانمان به هر مرکز تحصیلی عالی(موسسات آموزشی، کالج و دانشگاه) کمک شایانی به وی بنماید.
 شاید اینجا برایتان این سوال پیش بیاید که چنانچه فرزندتان در آینده به هیچ تحصیلی مایل نبود تکلیف پول شما چه خواهد شد ؟ شما می توانید این رقم جمع آوری شده را به فرزند دیگرتان و یا به صندوق بازنشستگی برای خودتان منتقل نمایید. برای دریافت اطلاعات کامل در این زمینه با ما تماس بگیرید.
امروز آرزوهای فرزندان ما کوچک است و به چشم بر هم زدنی مردان و زنانی با دنیایی از آرزوهای زیبا روبروی ما هستند که اگر نتوانیم در آن مسیر یاریشان کنیم، بتدریج از ما و پله های ترقی دور می شوند. برای  فردایی رنگین برایشان امروز بیندیشید.
به موازات آموزش پرواز کودکان در آسمان زندگی پر فراز و نشیب، برای آینده تحصیلی شان، امروز برنامه ریزی کنید.