۱۳۹۱ شهریور ۲, پنجشنبه

آیا مهاجری موفق بوده ایم؟



امروز روز اول جولای، روز کانادا است که این روز را به تمام مهاجران تبریک می گوییم. مهاجرت، پدیده ای است که در گذشته ، بیشتر تابع عرضه و تقاضا و احساس نیاز برای کار بوده است، ولی در حال حاضر، احتیاجات منطقی جوامع، تنها عوامل مهاجرت نیستند و به همین دلیل، گاهی مهاجرت به عنوان یک بحران اجتماعی و فرهنگی مطرح می شود. در بسیاری از موارد ، شخصی که می خواهد به امید یافتن کار و موقعیتی بهتر مهاجرت کند، تصویر درستی از شرایطی که در انتظار اوست ندارد و گاهی تنها عامل این مهاجرت، جذابیت های کاذب و خیالی است که تناسبی با موقعیت و توانایی های فرد مهاجر ندارد.

تعدادی از مهاجران، برای گریز از مشکلات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ناگزیر کوچ می کنند. آنها غالبا قبل از تصمیم گیری برای مهاجرت، اهداف و توانایی های خود را مورد بررسی قرار نمی دهند و موارد مهمی مانند شغلی را که بعد از مهاجرت قرار است پیشه خود کنند، تجربه و مهارت های خود، تسلط به زبان محلی شهر یا کشور مقصد، نیاز یا عدم نیاز جامعه مقصد به تجربه ها و مهارت های آنان، وجود یا عدم وجود شغل مورد نظرشان در شهر یا کشور مقصد و چگونگی تأمین مخارج تا زمان پیدا کردن کار مناسب را نادیده می گیرند و به همین دلیل، بعد از مهاجرت با شرایط سخت و ناگواری مواجه می شوند که یا باعث مأیوس شدن و سرخوردگی آنها می شود و یا با پرداختن به شغل های کاذب، علاوه بر هدر دادن توانایی های خود، برای جامعه جدیدی که به آن وارد شده اند نیز دردسرها و معضلات فراوانی ایجاد می کنند. در این مقطع بسیار شنیده ایم که بعضی از اشخاص از آمدن به کانادا اظهار پشیمانی می کنند. در سوی دیگر، یکی از عواملی که این روزها اشتیاق مهاجرت را در هر خانواده ای بیشتر می سازد، فراهم ساختن بستری برای احقاق آرزوهای فرزندان است. می توان به جرات گفت اینجا سرزمینی است که اگر جوانان آن به تحصیل ادامه دهند آینده ای درخشان در انتظار آنهاست. به همین دلیل پدران و مادران، سختی های مهاجرت را به امید فردای بهتر فرزندان به جان می خرند. گاه آنان آنقدر مشغول کار و برطرف کردن مشکلات خرد و کلان زندگی می شوند که فراموش می کنند برای دسترسی به امید هایشان، سلامتی شرط نخست است. اگرهر یک از دو ستون اصلی خانواده به دلیل عدم سلامتی نتواند به کارش ادامه دهد، وضعیت مالی و به واسطه آن شرایط روحی خانواده به سرعت در سراشیبی قرار می گیرد، در حالی که واقعیت این است که از فرصت ها و امکانات موجود به درستی استفاده نشده. سلامتی، مهمان همیشگی ما نیست و هر لحظه داستان زندگی ما می تواند تغییر کند. باید شرایطی تدبیر کنیم که در آن روزهای بیماری و عدم توانایی کار، پیش بینی شود و اجازه ندهیم سرزمینی که قرار است آینده فرزندانمان را تغییر دهد، برایمان به مکانی غریب تبدیل گردد. بیمه قوی ترین پشتوانه ای است که در روزهای بیماری، بی پولی و بیکاری می تواند ضامن حفاظت خانواده شود. با بی فکری و بی توجهی هایمان ، کانادا را زیر سوال نبریم.