۱۳۹۱ شهریور ۲, پنجشنبه

در روز عشق چه کسی را فراموش کردید؟


ماه فوریه که آغاز می شود فروشگاه ها همه را به تقدیر از عشق دعوت می کنند. کارت های زیبایی برای همه افراد و همه سنین با زبان بی زبانی می گویند که دوست داشتن مختص گروه خاصی نیست. روز عشق، ستایش معنای زیبای کلمه ای است که احساس وجودش هر فردی را در هر سنی گرم و شاداب می سازد. متاسفانه در بسیاری از زوجین، عبور زمان، مشکلات کاری و یکنواحتی زندگی سبب می شود روزی را که بدون یکدیگر نمی توانستند زندگی کنند فراموش کنند. بسیاری از فرزندان پس از جدا شدن از والدین و تشکیل زندگی مستقل، از یاد می برند که پشت سرشان مادر وپدری زحمتکش بوده که خالصانه ترین عشق های ممکنه را به آنها داشته اند به نحوی که برخی از مردان همسرشان را جایگزین مادرکرده و برخی از زنان دقیقا همین نکته را از همسرشان توقع دارند و بسیاری از دوستان صمیمی که سالیان درازی تمام روزهای خوش و ناخوششان را تقسیم می کردند با افتادن فاصله مکانی بینشان از یاد می برند که حتی سالی یکبار حالی از هم بپرسند. روز عشق در واقع دعوتی برای یاد آوری همه این افراد است. یاد آوری اینکه اجازه ندهیم زندگی مان مسیر ثابت عاطفی را درپیش گیرد و هر کس را در هر مقام ارتباطی که با ماست در همان جایگاه ارج نهیم.
از سوی دیگر باید گفت تا وقتی که در کمال سلامت می توانیم عشق بورزیم و کسانی هستند که دوستشان داشته باشیم اوضاع مرتب است. تمام مشکلات مختص زمانی است که کنترل عادی زندگی به دلایل ناتوانی ، پیری و یا بیماری از توانمان خارج می شود. در چنین زمانی معمولا بسیاری از روابط دوستانه و عاطفی ما تغییر کرده و در برهه ای همراه با اضطراب ، نگرانی و گاه سکوت و تنهایی سر می کنیم. کسانی که به هر جهت با ما ارتباطی دارند نمی توانند مانند سابق ما را همراهی کنند و جا دارد این را مانند همیشه تکرار کنیم که این داستان نتوانستن است و نه نخواستن. زندگی ماشینی امروز که تنها بخش های مالی آن می تواند نمایانگر شخصیت و توانمندی اجتماعی فرد محسوب شود اجازه ایستادن به همه کسانی که ناچارا در این گردونه می دوند را نمی دهد. شما برای روز عشق چه فکری کرده اید؟ به چه کسانی اندیشیده  و چه کسانی را از قلم انداخته اید؟ به جرات می توان گفت تقریبا همه ما یک نفر را حتما فراموش می کنیم و آن فرد" خودمان" است. برای دیگری گل می خریم و این یعنی برای دیگری که دوستش داریم همیشه طراوت و شادابی آرزومندیم و از یاد می بریم که آیا خودمان همیشه شاداب خواهیم بود؟ نکته ای که در این روزها لازم می دانیم به آن اشاره کنیم این است که خودمان را هم دوست داشته باشیم. برای روزهای ناتوانی و بیماری مان از حالا که سلامت هستیم بیاندیشیم. بالطبع هیچ یک از ما در زمانی که شرایط مالی و جسمی مان تغییر کند در پله ای که امروز ایستاده ایم نخواهیم بود. امروز خانه ای داریم، خانواده ای که به آن متعهدیم و کسانی که به نوعی وضعیت مالی مان به آنها گره خورده است. همه این شرایط حتی اگر به سختی هم باشد با وجود سلامتی ما امکان پذیر است اما در جایی که جسم ما قابلیت کار کردن خود را از دست دهد، موقعیت مطلوب و روابط عادی امروز را از از دست خواهیم داد. به موازات توجه به دیگران از فردای خود غافل نباشیم. شرایط مالی خود را از امروز برای زمانی که می تواند لحظه بعد باشد در نظر بگیریم، درعین خوش بینی به زندگی، همه اگرهای دیگر را بررسی کنیم. اگرهایی که در آن کار نکردن، بازنشستگی و یا بیماری و حادثه پیش بینی نشده بررسی شود. عشق به خود را امروز معنا کنیم.